Ούζο
Το ούζο αποτελεί το παραδοσιακό και το πιο αγαπητό λεσβιακό αλκοολούχο ποτό και έχει σχεδόν ταυτιστεί με το νησί της Λέσβου.
Η παράδοση του ούζου στη Μυτιλήνη αρχίζει από τα μέσα του 19ου αιώνα. Το νησί ήταν στο μέσο του τριγώνου Κωνσταντινούπολη-Σμύρνη-Αλεξάνδρεια, όπου γεννήθηκε η ποτοποιία. Τις πρώτες συνταγές μετέφεραν Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό.
Οι πολλές ποτοποιίες αλλά και η ειδική ποικιλία γλυκάνισου που συναντάται μόνο στο νησί της Λέσβου, επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο την τοπική παράδοση στην παραγωγή του ούζου.
Ποτοποιεία
- Βαρβαγιάννη
- ΒΕΤΟ
- Γιαννατσή
- ΔΙΜΗΝΟ (Ε.Β.Α.)
- ΕΠΟΜ
- Ισιδώρου Αρβανίτη
- Κέφι Μυτιλήνης
- Κουρουμιχάλη
- Κρόνος
- Ματαρέλλη & ΣΙΑ Ο.Ε.
- Ματθαίου Μυτιλήνης
- ΜΑΤΙΣ
- Πιτσιλαδή
- Σαμαρά
- Σμυρνιώ (Λ.Ε.Β.Α.)
- Ψαροπούλα
Οίνος
Ο Λέσβιος οίνος είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Το κρασί της Μήθυμνας θεωρούταν μάλιστα το νέκταρ των Ολύμπιων Θεών. H γηγενής ερυθρή ποικιλία του Λεσβιακού Κρασοστάφυλου καλλιεργείται μέχρι και σήμερα στο έδαφος του κρατήρα του αρχαίου ηφαιστείου της Δυτικής Λέσβου που δημιούργησε το απολιθωμένο δάσος του νησιού. Σε αυτήν ακριβώς την ιδιαιτερότητα του εδάφους οφείλεται και το λεπτό άρωμα, καθώς και η μοναδική γεύση του κρασιού.
Καλλιεργούνται, επίσης, οι ποικιλίες με την ονομασία Φωκιανό (Ρικαρά), Καλλονιάτικο και Μοσχάτο (Μυρωδάτο). Στην ορεινή περιοχή Μεγαλοχωρίου Πλωμαρίου και στον Καρυώνα Σκοπέλου Γέρας καλλιεργείται η ποικιλία Μανδηλαριά (Γντούρα & Βάψα), Αθήρι, Ασύρτικο και Μοσχάτο άσπρο.
Παρότι τα οινοποιεία είναι ακόμα λίγα σε αριθμό, τα σύγχρονα κρασιά της Λέσβου μπορούν να κατακτήσουν τους οινόφιλους, με την ποιότητα, τη διαφορετικότητα και το μοναδικό χαρακτήρα τους.
Οινοποιεία